Format : 7” Single
Izdavač : PGP RTB
Godina izdanja: 1975.
Žanr: rock/pop/glam rock
Karijera sastava Slade u nekadašnjoj Jugoslaviji bila je može se reći intenzivno praćena u prvom i drugom delu karijere, da bi krajem 80-tih godina, ovdašnji licencni partneri njihove izdavačke kuće, koja je u najvećem i najdugotrajnijem periodu bila “Polydor”, amortizovali zanimanje za grupu, čija karijera ni izbliza više nije imala onu popularnost,kakva je bila tokom perioda prve polovine 70-tih godina prošlog veka.
Slade su bili više od popularnog teenage sastava, takođe su bili i komercijalnija varijanta glam rock benda, uneli su kroz svoje pesme vlastiti sleng, koji je naročito na domaćem terenu u Engleskoj bio popularan, a u vreme svojih velikih uspeha bili su izuzetno traženi i u Nemačkoj i Japanu, slično kao što je slučaj bio i sa gupom Sweet.
Slade su predvodili autorski tandem Holder-Lea,prvi je bio ritam gitarista i pevač,a drugi je pored uloge basiste povremeno svirao piano i neizostavnu violinu. U kasnijim godinama,napustivši Slade,Holder se bavio ulogom D.J-a.Nažalost, njega više nema među živima,a Jimmy Lea se tek povremeno pojavljuje sa ponekim snimljenim materijalom. Danas Slade predvodi gitarista Dave Hill, a povremeno je sa grupom i bubnjar Don Powell, dugogodišnja motorna snaga grupe, inače za one koji ne znaju, rođeni brat poznatijeg “udarača”, takođe preminulog Cozy Powella.
Slade nisu tokom perioda svojih velikih uspeha bili toliko popularni u Americi, i zajedno sa svojim managerom Chas Chandlerom, odlučuju da snime film, svojevrstan soundtrack koji bi imao određene veze sa njihovom karijerom nazvan – “Slade In Flame”. Bilo je to 1974-e godine, film nažalost nije doživeo željeni uspeh, naročito ne tamo gde je postojala centralna intencija da se “progura” grupa i karijera, a to je teritorija Sjedinjenih Država. Pričalo se u ono vreme, da je američkoj publici bio potreban prevod, da bi shvatili onaj sleng kojeg su koristili akteri filma i članovi benda, ali u svakom slučaju kritika nije podržala ovaj projekat.
Sam album”Slade In Flame”može se smatrati jednim od najkvalitetnijih u karijeri grupe,iako je ma kako to paradoksalno zvučalo,od tada njihova muzička priča krenula”nizbrdo,”ili nazovimo to adekvatnijom terminologijom-komercijalnom stranputicom.
Sa albuma su”izbačena dva singla- “Far, Far Away”/”Ok Yesterday Was Yesterday” i “How Does It Feel/”So Far So Good”. Oba su se licenco u izdanju “PGP RTB” -a pojavila na EX-Yugoslovenskom tržištu, kao i uostalom i LP – “Slade In Flame”.Treba reći da su inače svi jugoslovenski licencno objavljeni singlovi ove grupe u svetu prilično tražena kolekcionarska roba, koja je imala i ima svoju određenu cenu kod brojnih sakupljača vinyla.
“How Does It Feel”, song umerenog tempa sa laganijim uvodom i čvšćim refrenom, bila je ujedno i jedna od najkvalitetnijih numera sa “Slade In Flame” albuma, dok je B strana singla i pesma ” So Far So Good”, bila od onih takođe umerenijeg tempa, koje su itekako naginjale prepoznatljivom stilu grupe, ali nije bila ni dovoljno brza, ni dovoljno pamtljiva, da bi je pristalice grupe više zavolele.
“How Does It Feel”pesma je inače dogurala do 15-tog mesta britanskih top lista zadržavši se tamo 7 nedelja.
U samoj Jugoslaviji iako sam tada bio klinac,koliko me sećanje služi,kompletna priča oko”Slade In Flame”albuma i filma,ovde je prošla puno slabije i sa manje reklamne priče,kao i intersovanja,nego što je to slučaj bio sa nekim ranijim proizvodima,bilo singlovima ili albumima grupe. Inače treba dodati, da je ondašnje jugoslovensko licencno tržište prilično brzo reagovalo sa pomenutim izdanjima, neznatno vremenski kasnivši za evropskim i svetskim premijerama.
Slade su doživeli uspeh na svom”live”nastupu na festivalu”Reading 1980″,koje je britanska štampa naročito ishvalila,ali nikad se više nisu vratili na pozicije koje su imali u svom prvom periodu karijere,praktično sve do ovog pomenutog albuma”Slade In Flame”.
Danas, bend nastupa po klubovima i letnjim festivalima, predvođen pomenutim gitaristom DaveHill-om,obraćajući se uglavnom svojoj generaciji, koja je i dalje verna poruci i ostavštini grupe.
mar 21 2019
SLADE – “How Does It Feel”/”So Far, So Good”
Izdavač : PGP RTB
Godina izdanja: 1975.
Žanr: rock/pop/glam rock
Karijera sastava Slade u nekadašnjoj Jugoslaviji bila je može se reći intenzivno praćena u prvom i drugom delu karijere, da bi krajem 80-tih godina, ovdašnji licencni partneri njihove izdavačke kuće, koja je u najvećem i najdugotrajnijem periodu bila “Polydor”, amortizovali zanimanje za grupu, čija karijera ni izbliza više nije imala onu popularnost,kakva je bila tokom perioda prve polovine 70-tih godina prošlog veka.
Slade su bili više od popularnog teenage sastava, takođe su bili i komercijalnija varijanta glam rock benda, uneli su kroz svoje pesme vlastiti sleng, koji je naročito na domaćem terenu u Engleskoj bio popularan, a u vreme svojih velikih uspeha bili su izuzetno traženi i u Nemačkoj i Japanu, slično kao što je slučaj bio i sa gupom Sweet.
Slade su predvodili autorski tandem Holder-Lea,prvi je bio ritam gitarista i pevač,a drugi je pored uloge basiste povremeno svirao piano i neizostavnu violinu. U kasnijim godinama,napustivši Slade,Holder se bavio ulogom D.J-a.Nažalost, njega više nema među živima,a Jimmy Lea se tek povremeno pojavljuje sa ponekim snimljenim materijalom. Danas Slade predvodi gitarista Dave Hill, a povremeno je sa grupom i bubnjar Don Powell, dugogodišnja motorna snaga grupe, inače za one koji ne znaju, rođeni brat poznatijeg “udarača”, takođe preminulog Cozy Powella.
Slade nisu tokom perioda svojih velikih uspeha bili toliko popularni u Americi, i zajedno sa svojim managerom Chas Chandlerom, odlučuju da snime film, svojevrstan soundtrack koji bi imao određene veze sa njihovom karijerom nazvan – “Slade In Flame”. Bilo je to 1974-e godine, film nažalost nije doživeo željeni uspeh, naročito ne tamo gde je postojala centralna intencija da se “progura” grupa i karijera, a to je teritorija Sjedinjenih Država. Pričalo se u ono vreme, da je američkoj publici bio potreban prevod, da bi shvatili onaj sleng kojeg su koristili akteri filma i članovi benda, ali u svakom slučaju kritika nije podržala ovaj projekat.
Sam album”Slade In Flame”može se smatrati jednim od najkvalitetnijih u karijeri grupe,iako je ma kako to paradoksalno zvučalo,od tada njihova muzička priča krenula”nizbrdo,”ili nazovimo to adekvatnijom terminologijom-komercijalnom stranputicom.
Sa albuma su”izbačena dva singla- “Far, Far Away”/”Ok Yesterday Was Yesterday” i “How Does It Feel/”So Far So Good”. Oba su se licenco u izdanju “PGP RTB” -a pojavila na EX-Yugoslovenskom tržištu, kao i uostalom i LP – “Slade In Flame”.Treba reći da su inače svi jugoslovenski licencno objavljeni singlovi ove grupe u svetu prilično tražena kolekcionarska roba, koja je imala i ima svoju određenu cenu kod brojnih sakupljača vinyla.
“How Does It Feel”, song umerenog tempa sa laganijim uvodom i čvšćim refrenom, bila je ujedno i jedna od najkvalitetnijih numera sa “Slade In Flame” albuma, dok je B strana singla i pesma ” So Far So Good”, bila od onih takođe umerenijeg tempa, koje su itekako naginjale prepoznatljivom stilu grupe, ali nije bila ni dovoljno brza, ni dovoljno pamtljiva, da bi je pristalice grupe više zavolele.
“How Does It Feel”pesma je inače dogurala do 15-tog mesta britanskih top lista zadržavši se tamo 7 nedelja.
U samoj Jugoslaviji iako sam tada bio klinac,koliko me sećanje služi,kompletna priča oko”Slade In Flame”albuma i filma,ovde je prošla puno slabije i sa manje reklamne priče,kao i intersovanja,nego što je to slučaj bio sa nekim ranijim proizvodima,bilo singlovima ili albumima grupe. Inače treba dodati, da je ondašnje jugoslovensko licencno tržište prilično brzo reagovalo sa pomenutim izdanjima, neznatno vremenski kasnivši za evropskim i svetskim premijerama.
Slade su doživeli uspeh na svom”live”nastupu na festivalu”Reading 1980″,koje je britanska štampa naročito ishvalila,ali nikad se više nisu vratili na pozicije koje su imali u svom prvom periodu karijere,praktično sve do ovog pomenutog albuma”Slade In Flame”.
Danas, bend nastupa po klubovima i letnjim festivalima, predvođen pomenutim gitaristom DaveHill-om,obraćajući se uglavnom svojoj generaciji, koja je i dalje verna poruci i ostavštini grupe.
Objavio Branimir Lokner • 60's/70's Again •